آیا ارث زنان در ایران عادلانه است؟
آیا ارث زنان در ایران عادلانه است؟
استاد مطهری دباره ارث زن د کتاب (نظام حقق زن در اسلام) خود نوشته اند:
((از یک طرف احتیاحات و گرفتاری های زن از لحاظ تولید نسل در صورتی که مرد طبعاً از همه آن ها آزاد است ، از طرف دگر قدرت کمتر او از مرد در تولید و تحصیل ثروت،و از جانب سوم استهلاک ثروت بیشتر او از مرد ، بعلاوه ملاحظات روحی و روانی خاص زن و مرد به عبارت دیگر روانشناسی زن و مرد و انکه مرد هواره باید به صورت خرج کننده برای زن باشد و بالاخره ملاحظات دیقی روانی و اجتماعی که سبب استحکام علقه خانوادگی می شود ، اسلام همه این ها را در نظر گرفته و و مهر و نفقه را از این جهات لازم دانسته است. این امور ضروری و لازم به طور غیر مستقیم سبب شده که بر بودجه مرد تحمیل وارد شود. از این رو اسلام دستور داده که به خاطر جبران تحمیلی که بر مرد شده است، مرد دوبرابر زن سهم الارث ببرد))
ایراد وارده به این نوشته ایشان این است که:
اولا:ً موضوع مهریه و نفقه جدای از ارث است.
ثانیاً: همانطور بنده در مقاله استقلال بانوان ماجرای نفقه را روشن کردم ؛ مرد حتماً باید به زن دستور داده باشد تا زن بتواند نفقه اش را قانوناً دریافت کند. و سؤال من این است که:
- کدام مرد به همسرش برای انجام تک تک کارهای خانه دستور می دهد؟
- کدام زن است که منتظر دستور شوهر بماند و خودش کارهای خانه را انجام ندهد؟
- فرضاً که مرد دستور داده باشد و زن انجام داده باشد، چگو.نه می توان این موضوع را در دادگاه ثابت کرد؟
پس عملاً زن یا نفقه اش را دریافت نخواهد کرد و یا مبلغ آن بسیار ناچیز خواهد بود ( که اصلاً با ارثیه ای که می تواند از پدر خود به طور برابر دریافت کند قابل قیاس نیست.)
ثالثاً: در باره مهریه باید گفت که خود جناب مطهری در همین کتابشان ماجرایی از پیامبر بازگو کردند که در آن پیامبر(ص) فرمودند که حتی چیز کوچکی را باید برای مهر قرار داد. پس اگر بخواهیم به گفته پیامبر عمل کنیم باز هم مبلغش با ارث قابل قیاس نیست.
و اما درباره خانواد هایی که مهریه های سنگین معین می کنند. همانطور که میدانیم رسم است که می گویند: (( مهریه را کی داده ، کی گرفته)) اما آیا این فقط یک جمله ی کلیشه ای تکراری است یا عملاً حقیقت دارد؟
در واقع زمانی که زن و شوهر قصد طلاق دارند شوهر هم دستش تنگ است و ندارد که مبلغ مهریه را بدهد می گوید: ((ندارم... چی کار کنم... دلت خنک می شه منو بنداز زندان.)) اما زندان رفتن شوهر چه فایده ای برا زن دارد ؟
پس دادگاه تعیین می گند که شوهر هر ماه یک سکه به زن بدهد یا اگر وضع مالی خیلی بد باشد هر دو ماه یک سکه.
و آیا این مرد آنقدری عمر می کند که مهریه زن را تمام و کمال به او بپردازد؟
و آیا زن عملاً مهریه ای را که تعیین کرده و مستحق گرفتن آن است دریافت می کند؟
رابعاً : چگونه است که همه جا مرد ها بر زن ها برتری دارند و قدرت و آزادی های زن از وی گرفته شده است ؛ اما اینجا که بحث ارث عادلانه است ؛ ارث در مقابل مهریه نفقه بیان می شود و دلیل کم بودن ارث زن به مرد می شود نفقه و مهریه زن؟
اما بهتر است فرضی را درنظر بگیریم که دختری هرگز نتوانسته ازدواج کند و سهم الارثش هم که نصف سهم برادرانش است. اینجا چه می شود.
مرد می تواند برای امرا معاش دست به هرکاری بزند ، حتی کار سنگین ؛ اما یک زن نمی تواند کارهای سنگین انجام دهد و امرار معاش کند. همانطور که می دانیم در اجتماع ما خانم ها حقوقی نصف آقایان دریافت می کنند و به همین دلیل هم از آن ها سؤاستفاده می شود.
وقتی قوانین ما ، و روحانیون ما، و سیاستمدارانمان این چنین حق یک زن را ضایع می گرداند از مردم عادی چه توقعی می شود داشت.نا سلامتی مقلد اند.
و زن در کشور ما محکوم به بی حقی است.
منبع : http://rahelehrezaii.blogfa.com/
شاید افرادی هستند که زمانی می شناختیم و اکنون فراموششان کردیم...شاید خندیدن را از یاد برده ایم... شاید حقوقمان را فراموش کرده ایم...حقمان از زندگی ...شاید هم حقوق دیگران را... شاید خیلی وقت است که انگیزه مان را از دست داده ایم؛اما من سعی دارم یاد آوری کنم که وجود دارد، حقوق ما وجود دارد، ما هم در این دنیا سهمی داریم، افرادی که روزی در زندگی ما نقشی داشتند شاید معروف باشند یا نباشند ، اما هنوز هم هستند ، شاید هم آثاری از آنان موجود باشد، انگیزه ای که سابقاً داشتیم ...هنوز هم وجود دارد...