بیوگرافی پژمان بازغی+ عکس کودکی اش
پژمان بازغی
| پژمان بازغی | |
|---|---|
 در نشست خبری انارهای نارس (بهمن ۱۳۹۲) |
|
| زمینه فعالیت | سینما و تلویزیون |
| تولد | ۱۹ مرداد ۱۳۵۳ (۴۳ سال) تهران[۱] |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | بازیگر |
| همسر(ها) | مستانه مهاجر (ازدواج ۱۳۸۶)[۱] |
| فرزندان | نفس (تولد ۱۳۸۷) |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
| صفحه در وبگاه سوره | |
پژمان بازغی (متولد ۱۹ مرداد ۱۳۵۳، تهران) یک بازیگر سینما و تلویزیون ایرانی است.
زندگی
پژمان بازغی ۱۹ مرداد سال ۱۳۵۳ در یک خانواده ۵ نفره در تهران متولد شد. در دوران کودکی به واسطه شغل پدرش در شهرهای مختلف زندگی کردهاست. پس از تولد ۴ سال در تهران و در منازل سازمانی نیروی دریایی زندگی کرده و همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به شهر رشت میرود. با شروع جنگ ایران و عراق و اعزام پدرش برای محافظت مرزهای آب ایران و خلیج فارس به بوشهر رفته و با پایان جنگ خانواده به تهران بازمیگردند.
بازغی پس از قبولی در دانشگاه آزاد واحد لاهیجان برای تحصیل رشته مهندسی معدن به آنجا بر میگردد و از همانجا با سینما آشنا میشود. در سال ۱۳۷۳ با ورود به سینمای جوانان مرکز گیلان در اولین فیلمش با نام اعتراف ساخته مجید فهیم خواه بازی میکند. پس از آن به مدت ۲ سال به ایفای نقش در سریالآژانس دوستی میپردازد که باعث شهرت او میشود و سپس ایفای نقش در فیلمهایی همچون جوانی و بلوغ و سریال گمگشته باعث تثبیت جایگاه او در سینما و تلویزیون شد. همسر او مستانه مهاجر از تدوینگران سینمای ایران است.
وی همچنین به عنوان مجری در چند برنامه تلویزیونی از جمله: چند درجه، کودک شو و برنامهٔ سال تحویل ۱۳۹۶ شبکهٔ دو سیما حضور داشتهاست.
فیلمشناسی
سینمایی
- اعتراف (مجید فهیمخواه، ۱۳۷۵)
- جوانی (مجید قاریزاده، ۱۳۷۶)
- بلوغ (مسعود جعفریجوزانی، ۱۳۷۷)
- دختری در قفس (قدرتالله صلحمیرزایی، ۱۳۸۰)
- سربازهای جمعه (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۲)
- دوئل (احمدرضا درویش، ۱۳۸۲)
- تارا و تب توت فرنگی (سعید سهیلی، ۱۳۸۲)
- کافه ستاره (سامان مقدم، ۱۳۸۴)
- راه طیشده (عباس رافعی، ۱۳۸۴)
- قصه عشق (بیژن بیرنگ، ۱۳۸۵)
- ریسمان باز (مهرشاد کارخانی، ۱۳۸۶)
- خواب لیلا (مهرداد میرفلاح، ۱۳۸۷)
- فرود در غربت (سعید اسدی، ۱۳۸۷)
- خاطره (نادر طریقت، ۱۳۸۷)
- به هدف شلیک کن (محمد کتیرایی، ۱۳۸۷)
- ندارها (محمدرضا عرب، ۱۳۸۹)
- فاصله (کامران قدکچیان، ۱۳۸۸)
- تهرون (نادر تکمیل همایون، ۱۳۸۸)
- مرگ کسبوکار من است (امیر ثقفی، ۱۳۸۹)
- اینجا شهر دیگری است (احمدرضا گرشاسبی، ۱۳۹۰)
- ساعت شلوغی (آرش معیریان، ۱۳۹۰)
- نازنین (مهدی گلستانه، ۱۳۹۲)
- دو ساعت بعد مهرآباد (علیرضا فرید، ۱۳۹۲)
- انارهای نارس (مجیدرضا مصطفوی، ۱۳۹۲)
- افسونگر (حسین تبریزی، ۱۳۹۲)
- ناهید (آیدا پناهنده، ۱۳۹۳)
- خندههای آتوسا (علیرضا فرید، ۱۳۹۳)
- این سیب هم برای تو (سیروس الوند، ۱۳۹۳)
- من و شارمین (بیژن شیرمرز، ۱۳۹۴)
- فصل نرگس (نگار آذربایجانی، ۱۳۹۴)
- بارکد (مصطفی کیایی، ۱۳۹۴)
- هلن (علی اکبر ثقفی، ۱۳۹۵)
- شاخ کرگدن (۱۳۹۵)
- خانه دیگری (بهنوش صادقی، ۱۳۹۵)
- همه چی عادیه (محسن دامادی، ۱۳۹۵)
- چهل کچل (صادق صادق دقیقی، ۱۳۹۵)
- بی سایه (ابوالفضل صفاری، ۱۳۹۵)
- اسرافیل (ایدا پناهنده، ۱۳۹۵)
- هایلایت (اصغر نعیمی، ۱۳۹۶)
مجموعه تلویزیونی
- کاشانه (قاسم جغفری، ۱۳۷۸)
- آژانس دوستی (احمد رمضانزاده، ۱۳۷۸)
- این یک دادگاه نیست (اصغر توسلی، ۱۳۷۹)
- زیر آسمان شهر (مهران غفوریان، ۱۳۸۰) بازیگر میهمان
- گروه ویژه (مهرداد خوشبخت، ۱۳۸۰)
- گمگشته (رامبد جوان، ۱۳۸۰)
- دریاییها (سیروس مقدم، ۱۳۸۱)
- گذر عاشقی (محمدرضا آهنج، ۱۳۸۳)
- روزهای اعتراض (حسین سهیلیزاده، ۱۳۸۴)
- مرد هزارچهره (مهران مدیری، ۱۳۸۶)
- مرد دوهزارچهره (مهران مدیری، ۱۳۸۷)
- سرزمین کهن (کمال تبریزی، ۱۳۹۶–۱۳۸۷)
- فاکتور هشت (رضا کریمی، ۱۳۸۸)
- تاوان (شهرام شاه حسینی، ۱۳۸۹)
- همچون سرو (بیژن بیرنگ، ۱۳۸۹)
- پایتخت (فصل اول) (سیروس مقدم، ۱۳۸۹) بازیگر میهمان
- مادر (بیژن بیرنگ، ۱۳۹۲)
- بوی باران (حسین تبریزی، ۱۳۹۲)
- دولت مخفی (عبدالحسن برزیده، راما قویدل، ۱۳۹۲)
- گذر از رنجها (فریدون حسن پور، ۱۳۹۳)
- هدف اصلی (محمدمهدی عسگرپور، ۱۳۹۳)
- آسمان من (محمدرضا آهنج، ۱۳۹۴)
- مسابقه ستاره بیست (داور، ۱۳۹۳)
- خندوانه (شرکتکننده در مسابقه لباهنگ، ۱۳۹۵)
- هشت و نیم دقیقه (شهرام شاه حسینی، ۱۳۹۵)
- روزهای بیقراری(کاظم معصومی، ۱۳۹۵)
- گمشدگان (رضا کریمی، ۱۳۹۶)
- کودک شو (رضا مهرانفر، ۱۳۹۶)
- کوبار ( فریدون حسن پور،۱۳۹۷)
شبکه نمایش خانگی
- خیابان یک طرفه (اسماعیل فلاح پور، ۱۳۹۰)
- قلب یخی (سامان مقدم، ۱۳۹۱)
- شام ایرانی (سروش صحت، ۱۳۹۳)
شاید افرادی هستند که زمانی می شناختیم و اکنون فراموششان کردیم...شاید خندیدن را از یاد برده ایم... شاید حقوقمان را فراموش کرده ایم...حقمان از زندگی ...شاید هم حقوق دیگران را... شاید خیلی وقت است که انگیزه مان را از دست داده ایم؛اما من سعی دارم یاد آوری کنم که وجود دارد، حقوق ما وجود دارد، ما هم در این دنیا سهمی داریم، افرادی که روزی در زندگی ما نقشی داشتند شاید معروف باشند یا نباشند ، اما هنوز هم هستند ، شاید هم آثاری از آنان موجود باشد، انگیزه ای که سابقاً داشتیم ...هنوز هم وجود دارد...